ΠΕΡΙ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ

Γνωστόν εἶναι ὅτι οἱ Ἕλληνες ἀποκαλοῦσαν τούς μή Ἕλληνας βαρβάρους, διαπιστώνοντας ὅτι ὁ πολιτισμός πού εἶχαν ἀναπτύξει ἦτο κατά πολύ ἀνώτερος τῶν ἄλλων λαῶν. Φημί γάρ τό μέν Ἑλληνικόν γένος
αὐτό αὑτῶ οἰκεῖον εἶναι καί συγγενές, τῶ δέ βαρβαρικῶ  ὀθνεῖον καί ἀλλότριον.  ΠΛΑΤΩΝΟΣ<ΠΟΛΙΤΕΙΑ>  470b ,470c

 Σήμερον δέ ὅλοι  οἱ ξένοι ἐπιστήμονες ὁμολογοῦν ὅτι εἶναι καί ὁ  μοναδικός πολιτισμός, δ΄αὐτό τιμοῦν καί εὐχαριστοῦν  τούς Ἕλληνες διά τήν προσφοράν τους καί ἀναγνωρίζουν τήν ἀνωτερότητα τους, ὁμολογόντας ὅτι ἐάν δέν ἦσαν οἱ Ἕλληνες ἀκόμη θά ἐπικρατούσεν τό σκοτάδι ἐπάνω εἰς τήν Γῆ. Καί οὐδόλως διαμαρτύρονται δ΄αὐτήν τήν ρατσιστικήν θέσιν καί στάσιν διότι ἡ ἐπιστήμη καί ὁ ἐπιστήμων δέν πυροβολοῦν τήν λογικήν. Ὑπάρχουν ὅμως καί μερικοί κακεντρεχεῖς, καί μάλιστα κατοικοῦντες ἑντός Ἑλλάδος πού μισοῦν τόν Ἑλληνικόν πολιτισμόν, τήν Ἑλληνικήν ἱστορίαν καί τάς ἙλληνοΧριστιανικάς μας παραδόσεις.
Ο  ΝΙΤΣΕ  ΓΡΑΦΕΙ:
  Ἔτσι ξανά καί ξανά μιά ὀργή ποτισμένη μέ μῖσος ξεσπάει ἐναντίον τῶν Ἑλλήνων, ἐναντίον αὐτοῦ τοῦ μικροῦ και  ἀλαζονικοῦ  Ἔθνους, πού εἶχεν τό νεῦρο νά ὀνομάση Βαρβαρικόν  ὅτι δέν εἶχε  δημιουργηθεῖ  εἰς τό  ἔδαφός του.
 Καί νά βάλλωμεν τά πράγματα εἰς τήν θέσιν των.  Ἄπ΄ ἄκρον εἰς ἄκρου τῆς Ἕλλάδος ὑπῆρχαν ναοί τοῦ ξενίου Διός καί τῆς ξενίας Ἀθηνᾶς, οἱ ὁποῖοι ἔκαμαν <περιπολίας> ἀνά τήν Ἑλλάδα διά νά διαπιστώνουν ἐάν τηροῦνται οἱ κανόνες τῆς φιλοξενίας. Μόνον πού ἡ φιλοξενία ἀπευθύνετο ἀπό Ἕλληνας πρός Ἕλληνας καί οὐχί ἀπό Ἕλληνας πρός βαρβάρους. Ἡ φιλοξενία ἦτο ἱερόν καθῆκον μεταξύ τῶν Ἑλλήνων, μεταξύ δέ τοῦ φιλοξενοῦντος καί φιλοξενουμένου ἀντηλάσσοντο ἀναμνηστικά δῶρα τά ὁποία μεταφέροντο εἰς τά παιδιά τους, ἀπό γεναιάν εἰς γεναιάν.
  Ξένος εἰς τήν ἀρχαίαν Ἑλλάδα ἦτο ὁ Ἕλλην ὁ ὁποῖος ἐπισκέπτετο μίαν ἄλλην πόλιν, καί ξενία(φιλοξενία) ἡ ὑποδοχή καί περιποίησις τοῦ ξένου.  Μέτοικος ἦτο ὁ Ἕλλην ὁ ὁποῖος θά κατοικοῦσεν εἰς μίαν ἄλλην πόλιν καί ἐπλήρωνεν εἰς τήν πόλιν τό λεγόμενον μετοίκιον. Ξενίας γραφή(Ἀττικόν Δίκαιον) εἶναι ἡ μήνυσις τήν ὁποία ἐδικαιοῦτο νά ὑποβάλη κάθε Ἀθηναῖος πολίτης πού εἶχεν ὅμως πλήρη πολιτικά διακαιώματα κατά κάθε ἀντιποιουμένου δικαιώματα Ἀθηναίου πολίτη, ἐνῶ ἦτο ἀπό ἄλλην πόλιν καί μόνον ὡς  μέτοικος ἐδικαιοῦτο νά παραμένη εἰς Ἀθήνας.
  Ὁ μέγας Θεμιστοκλῆς ἦτο Ἕλλην ἀλλά ὄχι γνήσιος Ἀθηναῖος καθ΄ὅτι ἡ μητέρα του κατήγετο ἀπό τήν Θράκη, δέν τόν θεωρούσαν γνήσιον Ἀθηναῖον. Εἰς τήν τότε Ἀθήνα τοῦ πνεύματος, τῆς φιλοσοφίας, τῆς ἀνδρείας ὑπῆρχεν ἰεράρχησις τῶν πραγμάτων. Δέν ἐπιτρεπόταν οἱ μή γνήσιοι Ἀθηναῖοι νά γυμνάζονται εἰς τάς παλαίστρας ἐντός τῶν τοιχῶν τῆς πόλεως, ἀλλά ἐπήγαινον νά γυμνάζονται εἰς τό Κυνοσάργες ἔξω ἀπό τάς πύλας τῆς πόλεως εἰς τό <γυμναστήριον τοῦ Ἡρακλέους>, τό ὁποῖον καί αὐτό εὐρίσκετο ἐκτός τῶν πυλῶν ἐπειδή ὁ Ἡρακλῆς δέν ἦταν γνήσιος θεός, ἀφοῦ ἠ μητέρα του ἦταν θνητή. Ἀλλά ἐπειδή ὁ Θεμιστοκλῆς ἦτο ἀπό παιδί εὐφυής ἔπεισεν τούς φίλους γνησίους Ἀθηναίους νά ἐξερχονται ἐκτός τῶν πυλῶν καί νά γυμνάζονται εἰς τό Κυνοσάργες.
 Ἡ φιλοξενία μεταξύ τῶν Ἑλλήνων εἶναι γνωστή ἀπό τά βάθη τῶν αἰώνων, ἀπό τά χρόνια τοῦ Ὁμήρου. Εἰς τήν ἐμφιλίαν διαμάχην μεταξύ Τρώων καί Ἑλλήνων ὑπῆρχον καί δύο ἥρωες, δύο πολέμαρχοι ἀντίπαλοι. Ὁ ἕνας ἀπό τήν πλευράν τῶν Τρώων ἦτο ὁ Γλαῦκος καί ἀπό τήν πλευράν τῶν Ἑλλήνων ὁ Διομήδης. Ἦλθεν κάποια στιγμή πού ἔπρεπε νά μονομαχήσουν. Ὁ Διομήδης ἦτο ἀνδρεῖος καί γεναῖος ὡσάν τόν Ἀχιλλέα. Ὅταν ἦλθον ἀντιμέτωποι ὁ Διομήδης εἶχεν ἐντιπωσιασθεῖ ἀπό τήν γενναιότητα τοῦ Γλαύκου καί τόν ἐρωτᾶ ἀπό πού εἶναι ἡ καταγωγή του, καί αὐτός ἀρχίζει τήν ἀφήγησιν του. Τότε διαπιστοῦται ὅτι οἱ πρόγονοι των εἶχον φιλοξενίσει ὁ ἕνας τόν ἄλλον καί εἶχον ἀνταλλάξει τά ξένια δώρα εἰς τό ἀλογότροφον Ἄργος. Συγκινημένοι καί δύο βάζουν τά σπαθιά στίς θῆκες τους καί ὡς φίλοι πλέον ὄχι μόνον δέν μονομαχοῦν ἀλλά ἀνταλλάσουν καί τάς πανοπλίας των, τοῦ Γλαύκου ἦτο χρυσή, χάλκινη τοῦ Διομήδη. Ὁ Γλαῦκος ἐπι πλέον τοῦ λέγει ὅτι, ὅταν ἀνεχώρησεν διά τόν πόλεμον τής Τροίας ὁ πατέρας του ὁ Ἰππόλοχος, τοῦ ἔδωσε μίαν εὐχήν:  «Αἰέν ἀριστεύειν καί ὑπείροχον ἔμμενε ἄλλων μηδέ γένος πατέρων αἰσχυνέμεν». Πάντοτε νά ἀριστεύης καί νά ὑπερέχης τῶν ἄλλων, διά νά μήν ντροπιάσης τό γένος τῶν πατέρων σου.               ΟΜΗΡΟΥ <ΙΛΙΑΣ> ΡΑΨΩΔΙΑ  Ζ 119-236

ΜΠΑΡΑΜΠΟΥΤΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
http://www.ksipnistere.com