Αν φροντίζει να σου προκαλεί ενοχές για τα πάντα. Γιατί βγήκες, γιατί μίλησες, γιατί χαιρέτισες, γιατί ντύθηκες, γιατί βάφτηκες, γιατί στολίστηκες, γιατί έφαγες, γιατί ήπιες, γιατί γέλασες, γιατί έκλαψες, γιατί χάρηκες, γιατί ξάπλωσες, γιατί κουράστηκες, γιατί δεν έχεις διάθεση, γιατί είσαι ο εαυτός σου…
Αν σε κάθε ευκαιρία, όσο μικρή και ασήμαντη ή μεγάλη και αν είναι, σου κάνει επίθεση… Φωνάζει, βρίζει, νευριάζει, κατηγορεί, απειλεί τους πάντες και τα πάντα, σπάει πράγματα, σηκώνει το χέρι ακόμα και αν δεν το κατεβάζει, βγαίνει εκτός εαυτού, γιατί ‘’έτσι είναι αυτός και σε όποιον αρέσει’’ ή γιατί ‘’εσύ είσαι που το προκάλεσες’’…
Αν η επίκληση στο συναίσθημα σου έχει γίνει μια μόνιμη κατάσταση και εσύ νιώθεις να πνίγεσαι, να σου τελειώνει ο αέρας μέρα με τη μέρα, αν νιώθεις μόνιμα μια απέραντη υποχρέωση χωρίς κανέναν λόγο, αν εγκλωβίζεσαι όλο και πιο πολύ…
Αν τέλος προσπαθεί να σε απομακρύνει από όλους και από όλα, από οικογένεια, φίλους, γνωστούς αφήνοντάς σε μόνο, εκτεθειμένο για να μην έχεις πλάτες και στήριξη από πουθενά…
Τότε να ‘σαι σίγουρος, πως κάτι δεν πάει καθόλου καλά σε αυτό που ονομάζεις σχέση.
Να ΄σαι σίγουρος πως πρέπει να αναθεωρήσεις σοβαρά, το αν φεύγεις ή αν μένεις.
Δεν σηκώνει αναβολή. Στο λέω από καρδιάς. Όσο πιο διακριτικά μπορώ.
Πρέπει να αναθεωρήσεις…
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου