Να μισείς την αμαρτία, όχι όμως τον αμαρτωλό.
Να τα βάζεις με την αδικία, προσπάθησε όμως να μην κρατάς κακία για τον άνθρωπο που την έχει διαπράξει.
Να εχθρεύεσαι το λάθος, το σφάλμα, το παράπτωμα, μην θυμώνεις όμως με αυτόν που έχει πέσει.
Γιατί, και αυτός ο άνθρωπος, ό,τι και αν έχει κάνει, μεγάλο ή φοβερό, δεν παύει άνθρωπος ταλαίπωρος να είναι. Σκέψου πως είναι τα μέσα του, σκέψου σε τι χάλι είναι η ψυχή του για να φέρεται άσχημα, με κακία και με φθόνο. Σκέψου πόσο παιδεύεται για να φτάνει να στο τέλος να αμαρτάνει…
Όχι, δεν σου λέω να γίνεις έρμαιο. Αντιθέτως. Την αδικία, το λάθος, το σφάλμα, μην σταματήσεις ποτέ να πολεμάς.
Προσπάθησε όμως, τον άδικο τον άνθρωπο να τον συγχωρείς, ή έστω, να μην αφήνεις για αυτόν οργή μέσα σου να φωλιάζει.
Θα μου πεις, ‘’καλά τα λες, πόσο εύκολο είναι όμως αυτό. Εσύ τα καταφέρνεις;’’
Όχι. Δεν είναι εύκολο.
Και όχι δεν τα καταφέρνω… Γι’ αυτό στο τέλος καταλήγω, διπλά πάντοτε να παιδεύομαι. Και για από την αδικία και από τον θυμό που μέσα μου κρατάω…
Μάθε να συγχωρείς. Προσπάθησε.
Στο τέλος όλο αυτό, εσένα θα ελευθερώσει.
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος Μ.Sc.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου