Σταμάτα πια να παραπονιέσαι. Σταμάτα να γκρινιάζεις, όπου βρεθείς και όπου σταθείς.
Σταμάτα να κακομοιριάζεις.
Η μιζέρια, κάποιον καλό καρπό δεν έφερε ποτέ.
Τι πετυχαίνεις με αυτό;
Να κερδίσεις τη συμπάθεια των άλλων; Να δικαιωθείς; Να βγεις ο καημένος, το θύμα, ο αδικημένος;
Και μετά; Τι; Που καταλήγει;
‘’Μα έχω προβλήματα. Πονάω. Δυσκολεύομαι’’, ίσως μου πεις.
Όχι.
Δεν έχεις προβλήματα. Για την ακρίβεια δεν έχεις ιδέα τι θα πει πόνος, τι θα πει πρόβλημα και δυσκολία.
Και για αυτό μπορείς και συνεχίζεις και γκρινιάζεις…
Οι άνθρωποι που πονούν πραγματικά, οι άνθρωποι που παλεύουν δαίμονες και περνούν φουρτούνες, το κάνουν με ανδρεία, με αξιοπρέπεια, με σιωπή. Απλά παλεύουν. Ξανά και ξανά, και πάλι απ’ την αρχή.
Δεν θα δεις πάνω τους μιζέρια. Δεν θα δεις λιποψυχιά.
Δεν είναι κάτι ανώτερο. Άνθρωποι, σαν και εσένα είναι.
Άνθρωποι, που όταν εσύ κομάσαι, αυτοί μέσα στον πόνο τους γράφουν ιστορία…
Η μιζέρια, κάποιον καλό καρπό δεν έφερε ποτέ.
Για αυτό λοιπόν.
Σήκω. Σύνελθε. Ανδρώσου. Και πορεύσου έτσι στη ζωή.
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου