Το κρεβάτι, που πάντοτε βρίσκεις με σεντόνια καθαρά.
Το ζεστό το φαγητό, που κάθε μέρα έτοιμο σε περιμένει.
Τα ρούχα σου που πλύθηκαν, απλώθηκαν και σιδερώθηκαν, έτοιμα να τα φορέσεις.
Το κεραμίδι που έχεις πάνω από το κεφάλι σου.
Το ρεύμα που χρησιμοποιείς, το νερό, το διαδίκτυο, το τηλέφωνό σου…
Τα πράγματά σου όλα…Ό,τι στη ζωή σου λες πως έχεις…
Άνθρωποι κρύβονται πίσω από όλα αυτά. Άνθρωποι, με απέραντη αγάπη για εσένα…
Είναι οι άνθρωποι, που ξενυχτάνε πλάι σου όταν είσαι άρρωστος.
Είναι αυτοί, που σε σκεπάζουνε τα βράδια όταν κοιμάσαι.
Είναι αυτοί, που διπλά πονάνε με τον πόνο σου, και χαίρονται μαζί με τη χαρά σου.
Είναι η γυναίκα σου, ο άντρας σου, είναι τα αδέρφια σου, οι γονείς σου…
Τίποτα από αυτά που κάνουνε για σένα δεν είναι δεδομένο. Δεν έχουν υποχρέωση. Κανείς δεν τους το επιβάλει.
Από αγάπη, για αυτό τα κάνουν. Από την αγάπη τους για εσένα.
Και εσύ δεν τους μιλάς. Τους αγνοείς. Τους φέρεσαι άσχημα. Τους φωνάζεις.
Γιατί;
Τι μούτρα είναι αυτά; Γιατί είσαι αχάριστος; Γιατί τους φέρεσαι έτσι;
Δεν θέλουν πολλά. Δεν ζητάν πολλά.
Ένα χαμόγελο. Ένα ευχαριστώ. Δύο κουβέντες μαζί τους να αλλάξεις…
Ξύπνα. Σύνελθε.
Και εκτίμησέ τα.
Και εκτίμησέ τους…
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου