Θλίψη

Από την μια σύγκρουση στην άλλη, από την μια ταραχή στην άλλη, από την μια καταπίεση στην άλλη. Αυτό είναι η ζωή σου.

Και όλο αυτό γιατί;

Είναι γιατί προσπαθείς να ικανοποιήσεις μανιωδώς τα θέλω σου. Είναι γιατί προσπαθείς να ικανοποιήσεις το εγώ σου. Είναι γιατί δεν μπορείς να βγεις από τον εαυτό σου, και να σκύψεις δίπλα στον άνθρωπο που έχεις πλάι σου. Στις ανάγκες του. Στα θέλω τα δικά του.

Όπως είναι όμως φυσικό, δεν περιστρέφεται ο κόσμος όλος γύρω από εσένα. Ούτε μπορούν οι πάντες να συμφωνούν μόνιμα μαζί σου και να σε επιβεβαιώνουν.

Έτσι λοιπόν καταπιέζεσαι…

Μέρα τη μέρα. Όλο και πιο πολύ. Και δώστου συγκρούσεις, και δώστου ταραχές.

Είναι βλέπεις που κανείς δεν σε καταλαβαίνει. Είναι που κανείς δεν σε βοηθά.

Έτσι λοιπόν αγχώνεσαι. Παύεις να είσαι ελεύθερος. Εγκλωβίζεσαι. Θλίβεσαι. Πεθαίνεις.

Και είναι αυτή η θλίψη, που σου τρώει σαν σαράκι την ψυχή.

Και σε ξαναρωτώ. Όλο αυτό γιατί; Αξίζει;

Αξίζει να θυσιάζεις τη ζωή σου για μικρότητες; Αξίζει για ένα ‘’εγώ’’ να χάνεις τη ζωή σου;

Άστο. Κάνε πίσω. Δεν τρέχει τίποτα. Χίλιες φορές ελεύθερος, ζωντανός και ευτυχής.

Ας μην γίνουν και όλα τα πράγματα όπως μέσα στο μυαλουδάκι σου τα έχεις σχεδιάσει. Ας μείνει και κανένα ‘’θέλω’’ σου, μη ικανοποιημένο.

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος

Ψυχολόγος M.Sc.

http://e-psyxologos.gr/