Κυριακή 3 Δεκεμβρίου 2017

Χλωρίωση νερού: ένας -ακόμη- σοβαρός λόγος για να γίνεται συστηματικά..

Τι είναι η «βιομεμβράνη» (γλίτσα) στο δίκτυο ύδρευσης
Οι μικροοργανισμοί δεν έχουν καμία διάθεση να παρασύρονται άβουλα, αιωρούμενοι, μέσα στο δίκτυο ύδρευσης, μόνοι τους, ψάχνοντας για τροφή και κυνηγημένοι από τα απολυμαντικά (π.χ. χλώριο) που οι άνθρωποι χρησιμοποιούμε εναντίον τους.
Κάθε άλλο, θέλουν κάπου να καθίσουν, με την τροφή να τους έρχεται στο πιάτο, ασφαλείς από εχθρούς, με παρέα και να αναπαράγονται με την ησυχία τους.
Και αυτό ακριβώς κάνουν με την πρώτη ευκαιρία..


Μόλις πλησιάσουν πολύ κοντά στα τοιχώματα του δικτύου ύδρευσης όπου η ταχύτητα του νερού είναι πιο μικρή και βρουν και λίγο τραχιά επιφάνεια, κάθονται και προσπαθούν να προσκολληθούν για να μην τους παρασύρει το νερό.
Σιγά σιγά μαζεύονται αρκετοί στην παρέα, παράγουν και μια ουσία που τους συνδέει μεταξύ τους, αναπαράγονται, δημιουργούν αποικίες και μετά από κάποιο διάστημα, όχι πολύ μεγάλο, δημιουργείται η γνωστή γλίτσα (βιομεμβράνη) στα τοιχώματα του δικτύου.

H βιομεμβράνη ποτελείται από τεράστιο αριθμό μικροοργανισμών παθογόνων και μη, την κολλώδη πολυμερή ουσία που παράγουν και τους συνδέει μεταξύ τους και οργανικές και ανόργανες ουσίες του νερού.

Δημιουργείται ένα δαιδαλώδες σύστημα, μια μεγαλούπολη, από διάφορα είδη μικροοργανισμών που τρέφονται από τις ουσίες του διερχόμενου νερού, είναι πολύ πιο ανθεκτικοί στα απολυμαντικά μέσα, επικοινωνούν μεταξύ τους, αναπαράγονται και ζουν ζωή χαρισάμενη.
Το πρόβλημα όμως μετά γίνεται δικό μας..

Από τη στιγμή που θα δημιουργηθεί η βιομεμβράνη είναι πολύ δύσκολο να απομακρυνθεί.
Μολύνει το νερό συνεχώς με πολύ επικίνδυνα βακτήρια, διαβρώνει τις σωληνώσεις και δυσχεραίνει την κίνηση του νερού. Η απλή χλωρίωση δεν είναι πλέον δυνατό να την καταπολεμήσει, απαιτούνται πιο δραστικά μέσα.

Όταν λοιπόν το νερό δεν είναι χλωριωμένο, περιέχει οργανικές και ανόργανες ουσίες από τις οποίες τρέφονται οι μικροοργανισμοί και έχει και την κατάλληλη θερμοκρασία για την ανάπτυξή τους (συνθήκες πολύ συνηθισμένες!) αποτελεί τον παράδεισο της βιομεμβράνης ή γλίτσας.

Το συστηματικά αχλωρίωτο, μέσα σε δεξαμενές και δίκτυα, νερό δεν ενδείκνυται προς κατανάλωση ακόμα και μέσω της αναπνοής (μικροσταγονίδια).
Το υπερβολικό χλώριο μέσα στο νερό το αντιλαμβάνεσαι αμέσως, τα επικίνδυνα βακτήρια όχι.


Στην υγεία μας! 



Κων/νος Β. Αβραμίδης,
 Χημικός Μηχανικός 

https://greece-salonika.blogspot.com

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου