Σάββατο 23 Δεκεμβρίου 2017

Ζωηρά παιδιά, γονείς και δάσκαλοι


Foni

γράφει η Χρύσα Ευαγγέλου
 
Πολλά παιδιά στις μέρες μας αντιμετωπίζουν διάφορα προβλήματα στο σχολείο. Άλλες φορές γίνονται αντικείμενο προκλητικής και επιθετικής συμπεριφοράς από τους συμμαθητές τους, άλλες δημιουργούν τα ίδια τέτοιες καταστάσεις. Τι γίνεται όταν αυτά τα παιδιά είναι τα δικά μας;

Τα παιδιά από την φύση τους δεν έχουν κακά κίνητρα και προθέσεις. Τις περισσότερες φορές αισθήματα αδικίας, απόρριψης, ταπείνωσης, προδοσίας είναι αυτά που πυροδοτούν άσχημες συμπεριφορές.
Πως αντιμετωπίζεις ένα παιδί που έχει υποστεί μια τέτοια θύελλα συναισθημάτων κατά την αλληλεπίδραση του με ένα άλλο παιδί και έχει εκδηλώσει ανάρμοστη συμπεριφορά;
Η απομόνωση, ο φόβος, η τιμωρία είναι μερικές από τις μεθόδους του παρελθόντος που πια δεν αποδίδουν στα σημερινά παιδιά. Τους επιβεβαιώνουν ότι τους αξίζει να βιώνουν όλα τα παραπάνω συναισθήματα και η ψυχολογική τους κατάσταση γίνεται ακόμα πιο δύσκολη και αυτό με την σειρά του μπορεί να οδηγήσει σε μια ακόμα πιο επιθετική συμπεριφορά.
Να είστε σίγουροι ότι και τα ίδια τα παιδιά υποφέρουν από τις ίδιες τους τις πράξεις και ακόμα περισσότερο από τα συναισθήματα που απορρέουν από αυτές τις συμπεριφορές και τα οποία δεν μπορούν να διαχειριστούν. Έτσι καταλήγουν απελπισμένα και απογοητευμένα πιστεύοντας πως ότι κάνουν είναι λάθος, έχοντας χάσει κάθε ελπίδα να κάνουν κάτι καλό ή ακόμα και να προσπαθήσουν για αυτό.
Για να σπάσει αυτός ο κύκλος χαμηλής αυτοεκτίμησης και ανάρμοστης συμπεριφοράς, τα παιδιά χρειάζονται αγάπη, αποδοχή και ενθάρρυνση. Χρειάζεται να ακούσουν κάτι θετικό που πιστεύουν και αναγνωρίζουν τα ίδια στον εαυτό τους, για να αισθανθούν αναγνώριση. Η αίσθηση της αναγνώρισης θα εφελκύσει τις θετικές ποιότητες που κρύβουν μέσα τους και θα τους τονώσει την αυτοπεποίθησή. Μετά είναι εύκολο να γίνει όποια υπόδειξη νομίζετε ότι μπορεί να βοηθήσει προς την σωστή κατεύθυνση της αναγνώρισης των συνεπειών της πράξης αλλά και τις αντίστοιχης θετικής στάσης που χρειάζεται να καλλιεργηθεί. Και αφού πάρουν το μήνυμα με αγάπη, το επόμενο βήμα είναι να τους δοθούν κίνητρα για να προβούν σε θετική συμπεριφορά, ταυτόχρονα δείχνοντας τους εμπιστοσύνη ότι είναι ικανά για κάτι τέτοιο.
Εντωμεταξύ τα παιδιά για τα οποία μιλάμε σήμερα, έχουν πολύ υψηλό δείκτη νοημοσύνης και κατά συνέπεια τα μαθήματα που διδάσκονται στο σχολείο δεν είναι ικανά να προσελκύσουν το ενδιαφέρον τους και αν δεν υπάρχει κάποια δραστηριότητα που μπορεί να τους παρακινεί την φαντασία και την δημιουργικότητα τους, όλη αυτή η συσσωρευμένη ενέργεια που έχουν μπορεί να βρει διέξοδο σε βίαιες συμπεριφορές.
Αν αντιμετωπίζετε προβλήματα με το ζωηρό σας παιδί, συζητήστε με το διευθυντή, με το δάσκαλο και προσπαθήστε από κοινού να βρείτε τρόπους να ενισχύσετε την αυτοπεποίθηση του παιδιού έτσι ώστε αποτρέψετε επιθετικές συμπεριφορές στο μέλλον.
Αλλά για να μπορέσετε να δημιουργήσετε αυτή τη γέφυρα επικοινωνίας. Χρειάζεται εσείς πρώτα να αποδεχτείτε το παιδί σας, να αποδεχτείτε τον δάσκαλο που ενδεχομένως σας κάνει παράπονα και να αποδεχτείτε και την δική σας κατάσταση για το πως νιώθετε για όλο αυτό.
Αγαπημένοι γονείς και δάσκαλοι, ειδικά αυτή την εποχή είναι αρκετά δύσκολο το έργο μας. Η νέα γενιά χρειάζεται πολύ διαφορετικούς τρόπους αντιμετώπισης από ότι οι προηγούμενες. Η αγάπη και η αποδοχή, μαζί με την εμφύσηση αξιών μπορεί να αποδώσει τα μέγιστα στη δημιουργία ολοκληρωμένων και χρήσιμων ανθρώπων.
Βρείτε τρόπους να πυρπολήσετε την φαντασία τους. Εφεύρετε μεθόδους να διεγείρετε την σκέψη τους. Επινοήστε καταστάσεις για να εκφράσουν την δημιουργικότητα τους. Δώστε τους κίνητρα, βοηθήστε τα να δουν την χρησιμότητα σε κάθε τι που κάνουν και διδάξτε τους πώς να μαθαίνουν από τα αποτελέσματα των πράξεων τους.
Τα σημερινά παιδιά χρειάζονται ανθρώπους με όραμα κοντά τους, χρειάζονται ανθρώπους με φαντασία, ανθρώπους που θα τα εμπνεύσουν και θα πιστέψουν σε αυτά.
Από την πλευρά μας, σαν γονείς, είναι απαραίτητο να συνεργαστούμε με τους δασκάλους για να βοηθήσουμε τόσο το παιδί όσο και τον άνθρωπο που συναναστρέφεται μαζί του καθημερινά. Χρειάζεται να αισθανθούμε τις δυσκολίες του δασκάλου, μπορούμε να το ψυχανεμιστούμε από την δική μας εμπειρία με παιδιά μας στο πολλαπλάσιο. Ας τους ενισχύσουμε και εμείς σε αυτό το δύσκολο έργο και ας είμαστε κοντά τους σύμμαχοι και υποστηρικτές. Έτσι θα περάσουμε και στο παιδί μας το όμορφο μήνυμα της συνεργασίας και θα του δείξουμε στη πράξη το σεβαστό στο δάσκαλο. Όχι τον υποχρεωτικό σεβασμό στο πρότυπο του δασκάλου, αλλά τον ουσιαστικό σεβασμό, στον άνθρωπο παιδαγωγό. Γιατί όταν το παιδί αντιληφθεί το έργο και την πρόθεση του δασκάλου, αυθόρμητα θα νιώσει σεβασμό και θα θελήσει να συνεργαστεί ομαλά μαζί του.
Μην κατηγορούμε το σύστημα και την παιδεία. Ας δούμε εμείς στο μικρόκοσμό μας τι μπορούμε να κάνουμε πρακτικά και πως να βοηθήσουμε. Πως μπορούμε να ενισχύσουμε την αυτοπεποίθησή του παιδιού μας, πως μπορούμε να το ενθαρρύνουμε, πως μπορούμε να ενισχύσουμε το ρόλο του δασκάλου και να βοηθηθούμε και οι τρείς; Όλες οι πλευρές χρειάζονται αποδοχή και αγάπη. Και αν όλοι το κάνουμε αυτό, ο καθένας για το δικό του παιδί, δίνουμε το παράδειγμα και στον άλλον γονιό να κάνει το ίδιο.
Έτσι το σύστημα μπορεί να αλλάξει, γιατί και το σύστημα έχει φτιαχτεί από ανθρώπους και από αυτούς συντηρείται.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου