Αρνούμαστε να έχουμε τους… Χότζες του ΣΥΡΙΖΑ στο κεφάλι μας

Κυκλοφορεί ένα βίντεο στο διαδίκτυο. Είναι 21 Αυγούστου 2004, πριν από 13 χρόνια, λοιπόν, και γίνεται η απονομή του χάλκινου μεταλλίου στον Πύρρο Δήμα. Είναι το τέλος μιας
μεγάλης καριέρας ενός πραγματικού ήρωα του ελληνικού αθλητισμού και ολόκληρο το γήπεδο σταματά την απονομή και επί 5 λεπτά αποθεώνει το «λιοντάρι της Χειμμάρας».


Όποιος δει αυτό το βίντεο δακρύζει για πολλούς λόγους. Γιατί ο Πύρρος από το 1991 που ήρθε στην Ελλάδα τίμησε την γαλανόλευκη. Γιατί ο κόσμος ήξερε να αναγνωρίζει αξίες, γιατί για μια φορά έστω παραμερίστηκαν οι κακές συνήθειες των Ελλήνων και αποθεώθηκε αυτός που λίγα χρόνια μετά ο ΣΥΡΙΖΑ θα έβριζε με τον πιο χυδαίο τρόπο.

Αυτό το παλικάρι από τη Χειμάρρα έζησε τον… κομμουνισμό που σήμερα αποθεώνει ο Κοντονής και το κάθε νούμερο που το παίζει προοδευτικός. Και πριν από δύο χρόνια, όταν κάποιοι τον είπαν «Αλβανό», όταν ο ΣΥΡΙΖΑ έπαιζε την τύχη της χώρας στα ζάρια με το δημοψήφισμα, αυτός του απάντησε ως εξής:

«Δέχομαι κριτική για το γεγονός ότι επιλέγω να είμαι ανοικτός ως προς το τι πιστεύω (και ναι κυρίες και κύριοι αυτό είναι δημοκρατία). Μου είπανε ότι είμαι Αλβανός και δεν έχω το δικαίωμα να μιλάω. Εγώ πράγματι μεγάλωσα στην Αλβανία. Και επειδή έζησα ό,τι γινόταν εκεί αρνούμαι την αλβανοποίηση στην οποία οδηγείται η ελληνική κοινωνία. Αρνούμαι τα παιδιά μας να στέκονται σε ουρές για 1 κιλό τυρί ή 10 αυγά ή 60 γραμμάρια κιμά (αμφιβόλου προελεύσεως) κάθε μήνα με ένα κουπόνι στο χέρι όπως στάθηκα εγώ. Αρνούμαι να μεγαλώσουν με έναν Χότζα πάνω από το κεφάλι τους και τον φόβο στην ψυχή τους. Επειδή ευτυχώς οι περισσότεροι από εσάς που με βρίζετε για προδοσίες και άλλου τέτοιου είδους ακρότητες δεν το έχετε ζήσει, ελπίζω να το φαντάζεστε αλλά να μην το ζήσετε ποτέ».

Δεν έχει σημασία αν αυτά τα είπε ο Πύρρος. Πολλοί τον συμπαθούν, άλλοι δεν τον χωνεύουν, άλλοι αδιαφορούν κι άλλοι ξεχνούν ότι έχει προσφέρει πολλά περισσότερα στην Ελλάδα από πολλούς ανόητους που το παίζουν Έλληνες αλλά ούτε να μιλήσουν δεν γνωρίζουν.

Σημασία έχει ότι αυτά τα λέει ένα παιδί που προέρχεται από πρώην κομμουνιστική χώρα. Μη ρωτάτε τον Δήμα, ρωτήστε οποιονδήποτε Αλβανό ή βορειοηπειρώτη ή Βούλγαρο ή Ρουμάνο ήρθε στην Ελλάδα ή πήγε αλλού για να βρει την τύχη του αλλά και για να αναπνεύσει αέρα δημοκρατίας.

Ρωτήστε τον να σας πει τις αναμνήσεις του από τα καθεστώτα εκείνα. Δείτε τον στα μάτια για να καταλάβετε τι ακριβώς έζησε τότε.

Αρνούμαστε, λοιπόν, όλοι εμείς οι Έλληνες που ζήσαμε στη Δημοκρατία κι όχι στον κομμουνισμό να αποθεώνουμε καθεστώτα που έχουν αποδοκιμαστεί. Αρνούμαστε να ζήσουν τα παιδιά μας με το φόβο. Αρνούμαστε να έχουμε τους… Χότζες του ΣΥΡΙΖΑ στο κεφάλι μας.

Όχι, δεν εξισώνουμε τον ναζισμό με τον κομμουνισμό. Δεν συγκρίνουμε τα θύματά τους, ποιοι ήταν περισσότερο εγκληματίες και ποιοι λιγότερο.

Έχουμε όμως το δικαίωμα να μην αποδεχόμαστε τα εγκλήματα του κομμουνισμού χωρίς να είμαστε ναζιστές. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής που νομιμοποίησε το ΚΚΕ δεν το έκανε για να παραγράψει τα κομμουνιστικά εγκλήματα. Αλλά για να σταματήσει τον εμφύλιο διχασμό. Δεν το έκανε για να διαγράψει το παρελθόν, αλλά για να φτιάξει ένα καλύτερο μέλλον για την Ελλάδα.

Όμως, φαίνεται ότι οι υμνητές του κομμουνισμού δεν θέλουν να αφήσουν τη χώρα να προχωρήσει. Και δεν θα το κάνουν γιατί μόνο έτσι θα επιβιώσουν. Τιποτένιοι είναι που τους αφήνει πίσω η ιστορία.
http://www.ksipnistere.com