Ένα είναι το ερώτημα: Θα κερδίσουν οι Μαχητές τους Διάσημους;

• Ποια αξιολόγηση; Ποιος Τσίπρας; Ποιος Τσακαλώτος; Ποιος Σόιμπλε; Ποιος Ντάισεμπλουμ; Ας κλείσει όποτε θέλει... 
• Αλλού είναι το μείζον ζήτημα για την ελληνική κοινωνία: Θα κερδίσουν οι Μαχητές τους Διάσημους; Αυτό είναι το διακύβευμα!
• Ποιες επενδύσεις; Ποια Cosco; Ποιοι Κινέζοι; Ορέστης Τσανγκ!
Ποια ανεργία;Υπάρχουν επαγγέλματα που ούτε τα γνωρίζαμε... Όπως μάνατζερ ράγκμπι!

Όχι δεν τα έχω με το Survivor, κάθε άλλο.
Είναι ένα... πολύ επιτυχημένο, όπως αποδεικνύεται, τηλεοπτικό παιχνίδι.
Αλλού είναι το πρόβλημα. Στο ότι η κοινωνία δείχνει υπνωτισμένη. Έχουμε φτάσει στο σημείο να κοιμούνται όρθια τα παιδιά τις πρώτες ώρες στο σχολείο γιατί το προηγούμενο βράδυ ξενύχτησαν βλέποντας Survivor!

Βεβαίως και δεν ευθύνεται το παιχνίδι γι' αυτό. Δεν είναι υποχρεωτική η παρακολούθηση. Προαιρετική είναι... Αφήστε τις παρέες. Σε σπίτια, σε καφετέριες, σε ταβέρνες. Το Survivor είναι πρώτο θέμα συζήτησης.
Δεν είμαι προφανώς ούτε κοινωνικός λειτουργός, ούτε ψυχαναλυτής. Και πιστέψτε με, δεν επιχειρώ να κάνω τον έξυπνο. Καθόλου. Άλλωστε δηλώνω... ένοχος.
Και εγώ το έχω παρακολουθήσει αρκετές φορές. Όμως η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν πολύ σοβαρότερα πράγματα προς συζήτηση από το αν οι Διάσημοι έδιωξαν τον Σπαλιάρα, με ποια θα τσακωθεί ο... Ντάνος ή το πώς θα μαγειρέψουν την καρύδα για να ξεγελάσουν την πείνα τους οι συμμετέχοντες που χάνουν στα αγωνίσματα...

Θα μπορούσε κανείς να πει ότι αν δεν υπήρχε το Survivor στην ελληνική τηλεόραση αυτή την εποχή, αυτή τη χρονική συγκυρία, η κυβέρνηση θα έπρεπε να είχε προβλέψει ειδικό κονδύλι για να αποκτήσει τα δικαιώματα και να πληρώσει και από πάνω έναν τηλεοπτικό σταθμό για να το προβάλλει.
Τέτοιος αποπροσανατολισμός, τέτοια αποχαύνωση, την ώρα που μαίνονται κρίσιμα μέτωπα για τη ζωή και την αξιοπρέπεια της κοινωνίας, ούτε κατά παραγγελία δεν θα μπορούσαν να την έχουν εξασφαλίσει!

Ακριβώς την ώρα που θα έπρεπε να φουντώνει η οργή και η αγανάκτηση, που θα έπρεπε να μην υπάρχει άλλο θέμα συζήτησης από την εξαθλίωση στην οποία υποχρεώνεται η κοινωνία, το μπαλάκι της καθημερινής απασχόλησης πετιέται αλλού. Πού; Κάπου στην Καραϊβική... Και άντε τώρα να το μαζέψεις από εκεί και να το στρέψεις στα φλέγοντα και σοβαρά. Ίσως βέβαια πάλι από την άλλη πλευρά να έχει κουραστεί, να έχει εξουθενωθεί η κοινωνία σε τέτοιο βαθμό που να έχει καταντήσει απόλυτα παθητική. Τα υπομένει όλα πλέον στωικά. Όπου μπορεί κάνει... στάση πληρωμών και περιμένει το οικονομικά μοιραίο. Και πώς τη βγάζει; Χαλαρώνει με φτηνή διασκέδαση. Σπίτι, καναπές, άντε καμιά πίτσα και Survivor. Με αγωνία και έκδηλη ανησυχία. Θα κερδίσουν οι Μαχητές τους Διάσημους; Ή αντίστροφα;

Ίσως πάλι στο Survivor και στις κακουχίες που περνούν οι παίκτες, που η αλήθεια είναι ότι έχουν καταντήσει οι περισσότεροι σαν ασκητικές μορφές των βυζαντινών εικόνων, να προσομοιάζουν κάποιοι – και πιθανώς πολλοί – την καθημερινότητά τους. Ταυτίζονται με την πείνα και την εξαθλίωση.
Νιώθουν ότι δίνουν μάχη για λίγη τροφή. Και είναι πολλοί εκείνοι που πραγματικά δίνουν αυτή τη μάχη...
Ίσως πάλι μέσω του Survivor να ξεχνιόμαστε λέγοντας κρυφά μέσα μας ότι... υπάρχουν και χειρότερα.
Και ότι πάλι καλά που δεν έχουμε φτάσει ακόμη σε αυτό το επίπεδο... Με ποια αξιολόγηση λοιπόν να ασχοληθούν; Άλλωστε η πλατιά μάζα νιώθει ότι το θέμα δεν την αφορά.
Δεν νιώθουν ότι μπορεί να βελτιωθεί η ζωή τους.
Δεν πείθονται ότι θα δημιουργηθούν από τη μια στιγμή στην άλλη θέσεις εργασίας και καλύτερες συνθήκες διαβίωσης.
Αντίθετα τους απωθεί γιατί γνωρίζουν ότι συνδέεται με νέα μέτρα. Και όσο δεν εμπνέονται από κάποιο όραμα, τόσο θα βυθίζονται στην απόγνωση.
Και κοινωνίες σε απόγνωση δεν μπορούν ποτέ να γίνουν δημιουργικές. Όχι περισσότερο από το να διεκδικούν με ιδρώτα και αίμα ένα πιάτο φαγητό...



Του κ.Δ.Παπακωσταντίνου
http://greece-salonika.blogspot.com/