Του Απόστολου Σκουμπούρη
«Να εισάγουμε αυτοκίνητα, ελικόπτερα και άλλα προϊόντα από χώρες που έχουν σαφές τεχνολογικό προβάδισμα, μπορούμε να το συζητήσουμε. Αλλά τι μπορούμε να συζητήσουμε για τα 33 εκατ. που δαπανήσαμε για να εισάγουμε ιταλικό χαρτί υγείας, τα 122 εκατ. σε ισπανικά ρούχα και παπούτσια, τα 16,5 εκατ. σε γαλλικές προτηγανισμένες πατάτες; Για εισαγωγές μοσχαρίσιου κρέατος δαπανήσαμε 1 δισ. ετησίως!»
Παραθέτοντας αυτά τα στοιχεία, κάνοντας ιδιαίτερη αίσθηση, ο διευθυντής μάρκετινγκ της Λουξ Πλάτων Μαρλαφέκας μίλησε χθες στην εκδήλωση του think tank Ριζοσπαστική Ευρωπαϊκή Μεταρρύθμιση και Ανασυγκρότηση (Ρ.ΕΥ.Μ.Α.) με θέμα «Η συμβολή των Ελληνικών παραγωγικών επιχειρήσεων στην ανασυγκρότηση της χώρας».
Και συνέχισε στο ίδιο μοτίβο ο κ. Μαρλαφέκας: «Μόνο την τελευταία πενταετία δώσαμε συνολικά 240 δισ. για εισαγόμενα προϊόντα, διατηρώντας σταθερά ελλειμματικό το εμπορικό ισοζύγιο κατά 23 δισ. ετησίως.
Στο συμπυκνωμένο γάλα, τα αναψυκτικά, την μπύρα, το τσάι, ακόμα και τον ελληνικό καφέ, περίπου το 80-90% του συνολικού τζίρου πωλήσεων μονοπωλείται από πολυεθνικές επιχειρήσεις. Και μάλιστα στην κάθε μία από αυτές τις κατηγορίες προϊόντων από μονάχα 2-3 πολυεθνικές αντίστοιχα. Ακόμα και στον ελληνικό καφέ βλέπουμε δύο πολυεθνικές να κατέχουν το 83% της συνολικής αγοράς!
Πώς μεταφράζεται αυτό; Παραγωγή χαμηλής προστιθέμενης αξίας στην ελληνική οικονομία, χαμηλή ανάπτυξη, απώλεια επιχειρήσεων, φυγή ταλέντων προς το εξωτερικό -πιο γνωστό ως braindrain- χαμηλές δυνατότητες ανάκαμψης. Είμαστε επιχειρηματίες, το βιώνουμε καθημερινά», συνέχισε στον ίδιο τόνο ο εκ των ιδιοκτητών της Λουξ.
Συνεχίζοντας το συλλογισμό του, επισήμανε ότι «κάθε φορά που καταναλώνεται ένα εισαγόμενο ή τοπικά παραγόμενο πολυεθνικών συμφερόντων τρόφιμο, \ποτό, αναψυκτικό, καθαριστικό ή καλλυντικό δημιουργείται μεν έσοδο στην ελληνική́ οικονομία, το καθαρό αποτέλεσμα του οποίου με όρους προστιθέμενης αξίας, προβαλλόμενης στο σύνολο της Κατανάλωσης, δεν είναι τόσο σημαντικό́ ώστε εμείς οι Έλληνες να ζούμε ως «Ευρωπαίοι», να επενδύουμε στο μέλλον, και ταυτόχρονα να πληρώνουμε τις παλιές αμαρτίες.
Χάνεται η ευκαιρία ώστε μια Ελληνική́ παραγωγός εταιρεία να πουλήσει ένα ίδιο προϊόν, ίσης κατ’ ελάχιστο ποιότητας, με υψηλότερη προστιθέμενη αξία στην Ελληνική́ Οικονομία προς όφελος της κοινής μας τσέπης. Χάνεται αξία και από την εφοδιαστική αλυσίδα. Χάνεται η πιθανότητα δυνητικών εξαγωγών».
Το πρόβλημα δεν είναι το Χρέος, αλλά η χαμηλή προστιθέμενη αξία
Ο κ. Μαρλαφέκας εξέφρασε την άποψη ότι «το πρόβλημα της Ελληνικής Οικονομίας δεν είναι το Χρέος αλλά η Χαμηλή Προστιθέμενη Αξία! Το πού, σε ποιον τόπο, μια επιχείρηση θα διατηρήσει ή θα επενδύσει την υπεραξία που παράγει» είναι ερώτηση μείζονος σημασίας τόνισε.
Αναφερόμενος στην πρωτοβουλία «ΕΛΛΑ-ΔΙΚΑ ΜΑΣ», επισήμανε ότι… «επιλέγουμε Ελλάδα». Είμαστε εταιρείες κερδοφόρες, καινοτόμες, επιτυχημένες και εξωστρεφείς, που πιστοποιημένα διατηρούμε το τρίπτυχο, Βάση, Παραγωγή και Ιδιοκτησία στην Ελλάδα!
Μίλησε για προϊόντα που αναπτύσσουν την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας, αυξάνουν τον εθνικό πλούτο, την απασχόληση, το βιοτικό μας επίπεδο και την συνολική ευημερία της χώρας μας.
Παράλληλα, έβαλε ένα ρητορικό ερώτημα «πως όμως, θα κατακτήσουμε τις αγορές του εξωτερικού, όταν ακόμα δεν έχουμε κατορθώσει να κατακτήσουμε την ίδια, την εσωτερική μας αγορά; Όταν οι Έλληνες καταναλωτές καταναλώνουν περισσότερα εισαγόμενα προϊόντα από ό,τι ελληνικά, άλλοτε από επιλογή, άλλοτε χωρίς καν να το γνωρίζουν;
Υπολογίζεται ότι σήμερα άνω του 60% του συνολικού τζίρου της κατανάλωσης μας, ανήκουν σε εξωχώριες εταιρίες, πολυεθνικές ή μη. Δηλαδή προϊόντα που εισάγονται από το εξωτερικό ή παράγονται ολικά ή μερικά στην Ελλάδα από θυγατρικές ξένων εταιρειών.
Ο… Γολγοθάς που έχουν να υπερβούν οι ελληνικές επιχειρήσεις
Αναφερόμενος στα τεράστια εμπόδια που έχουν να υπερβούν οι ελληνικές επιχειρήσεις ώστε να μπορέσουν τόσο να καθιερωθούν στη χώρα, όσο και να βγουν ανταγωνιστικά στο εξωτερικό, ο επιχειρηματίες αναφέρθηκε στα capital controls, στα φορολογικά μέτρα και στις νέες αυξήσεις στις εισφορές.
«Εμείς καλούμαστε να προεξοφλούμε το σύνολο της αξίας σε εισαγόμενες πρώτες ύλες και εμπορεύματα ενώ την ίδια στιγμή πιστώνουμε τους πελάτες μας! Στον αντίποδα οι θυγατρικές ξένων ομίλων, στις οποίες η μητρική εταιρεία στέλνει εμπορεύματα με πίστωση, μπορούν να συνεχίζουν απρόσκοπτα και μοιραία να αποκτούν το συγκριτικό πλεονέκτημα.
Το τεράστιο εργασιακό κόστος που προβλέπεται με τις αλλαγές σε φορολογικό και ασφαλιστικό δυσχεραίνει τις εγχώριες δραστηριότητες υψηλής προστιθέμενης αξίας και μας εμποδίζει να επενδύσουμε παραπάνω σε Έλληνες με ταλέντο, δεξιότητες και εμπειρία.
Γι’ αυτό καθημερινά διαβάζουμε για εμβληματικές ελληνικές επιχειρήσεις που αποχωρούν προς πιο φιλικές για την επιχειρηματικότητα χώρες-βάσεις και χιλιάδες νέα ταλέντα να φεύγουν για το εξωτερικό, περιορίζοντας κατά πολύ τις δυνατότητες της χώρας για ανάκαμψη και στροφή σε παραγωγικό και εξωστρεφές μοντέλο».
Επιχειρηματικός πατριωτισμός, παραγωγή και μεταποίηση
Η ενίσχυση των μεριδίων αγοράς των ελληνικών επιχειρήσεων θα πρέπει να είναι – στρατηγικά – ύψιστη προτεραιότητα, άμεσα συνδεδεμένη με το εθνικό μας εισόδημα, το βιοτικό μας επίπεδο, τη δημιουργία, την εργασία, την γνώση, την αξιοποίηση του ταλέντου μας και συνολικά την ευημερία της χωράς μας. Και θέλουμε ελληνικές επιχειρήσεις τόσο στην Παραγωγή όσο και στη Μεταποίηση επισήμανε μεταξύ άλλων ο κ. Μαρλαφέκας.
«Στη συνείδησή όλων πρέπει πια να γίνει κατανοητό ότι η ελληνική οικονομία δεν είναι μόνο παραγωγή πρώτων υλών, δεν είναι μόνο πρωτογενής τομέας. Είναι και η Μεταποίηση!
Η Ελλάδα δεν παράγει μόνο πρώτες ύλες ή χαμηλής προστιθέμενης αξίας, χύμα προϊόντα οικοτεχνίας όπως κρασί, τυρί, μέλι, τσίπουρο, κτηνοτροφικά, όσπρια κτλ. Παράγει αναψυκτικά ΕΨΑ και ΛΟΥΞ, τα κοτόπουλα ΝΙΤΣΙΑΚΟΣ, τα όσπρια ΑGRINO, τα ζυμαρικά ΗΛΙΟΣ, το ούζο ΒΑΡΒΑΓΙΑΝΝΗ, το νερά ΖΑΓΟΡΙ και ΒΙΚΟΣ και η μπύρα ΝΗΣΟΣ!
Την ίδια ώρα, δηλαδή, που ισχυριζόμαστε ότι ο αγροτικός τομέας και τα αγροδιατροφικά προϊόντα είναι ένα από τα ισχυρά χαρτιά της οικονομίας μας, στα αγροδιατροφικά προϊόντα η προστιθέμενη αξία της Μεταποίησης στην Ελλάδα είναι μόνο 40% ενώ ο μέσος όρος στη Δυτική Ευρώπη είναι σχεδόν διπλάσιος, πάνω από 70%! Και, δυστυχώς, αυτό ισχύει για τους περισσότερους τομείς της οικονομίας μας».
Αυτό πρέπει να αλλάξει. Άμεσα. Πρέπει χτίσουμε ένα νέο brandname που θα μας βοηθήσει να επανακατακτήσουμε ένα σημαντικό μερίδιο της ελληνικής αγοράς και θα προβάλει τη χώρα μας ως τόπο προέλευσης αξιόλογων, καινοτόμων προϊόντων υψηλής ποιότητας.
Τελειώνοντας, ο κ. Μαρλαφέκας τόνισε ότι «καλούμε τους Έλληνες καταναλωτές, εμπόρους και επαγγελματίες να μας γνωρίσουν και να στηρίξουν την «ΕΛΛΑ-ΔΙΚΗ ΜΑΣ» παραγωγή.
Καλούμε όλους τους κοινωνικούς, ακαδημαϊκούς, επιχειρηματικούς, δημοσιογραφικούς και επαγγελματικούς φορείς σε συνεργασία ώστε ο Οικονομικός πατριωτισμός που άργησε αλλά ήρθε και στην χώρα μας να αποκτήσει περιεχόμενο σοβαρό και παραγωγικό!
Και όταν αναφερόμαστε σε οικονομικό πατριωτισμό, δεν εννοούμε να στηρίξουμε στα τυφλά τα ελληνικά προϊόντα ως μορφή διαμαρτυρίας ή από ανάγκη ή υποχρέωση! Όπως καταδείξαμε, ο οικονομικός πατριωτισμός έχει οικονομική λογική και είναι προς το συμφέρον όλων».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου