Κυρία σεβαστής ηλικίας με αμύθητα πλούτη (κινητά, ακίνητα, καταθέσεις κλπ) ζητά κύριο να τη συντροφέψει στο υπόλοιπο της ζωής της ο οποίος θα τηρεί τις εξής 3 προϋποθέσεις:
1. Δε θα την εγκαταλείψει ποτέ
2. Δε θα την χτυπήσει ποτέ
3. Στο κρεβάτι θα είναι ταύρος.
Η αγγελία δημοσιεύεται, η κυρία περιμένει 1 εβδομάδα, 1 μήνα, 1 εξάμηνο, 1 χρόνο. Έχει πια απελπιστεί: “Τι να τα κάνω τα πλούτη όταν δεν έχω έναν άνθρωπο δίπλα μου! Θα με φάει η μαύρη μοναξιά!”.
Κι ενώ η κυρία μοιρολογεί χτυπάει το κουδούνι της πόρτας. Η κυρία ακούει το κουδούνι και τρέχει να …ανοίξει. Έκπληκτη αντικρίζει έναν κύριο σε αναπηρικό καρότσι χωρίς χέρια και πόδια.
– “Γεια σας”, λέει ο κύριος. “Ήρθα για την αγγελία!!”.
Η κυρία μένει έκπληκτη αλλά προσπαθεί να φανεί ψύχραιμη.
– “Δεν ξέρω αν το προσέξατε αλλά υπήρχαν και κάποιες προϋποθέσεις”.
– “Το γνωρίζω”
– “Ναι, αλλά χωρίς να θέλω να σας προσβάλω, εσείς δεν έχετε πόδια”
– “Άρα δεν πρόκειται να φύγω ποτέ μακριά σας”
– “Ε, ναι. Ίσως έχετε δίκιο αλλά και πάλι χωρίς να θέλω να σας στενοχωρήσω εσείς δεν έχετε και χέρια…”
– “Άρα δεν πρόκειται ποτέ να σας χτυπήσω!”
-“Ίσως έχετε και πάλι δίκιο αλλά δεν ξέρω αν προσέξατε ότι υπήρχε και τρίτη προϋπόθεση!”
– “Και πως νομίζεις ότι χτύπησα το κουδούνι;…”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου