«Μια μέρα o γάιδαρος ενός αγρότη έπεσε σε ένα πηγάδι. Το ζώο φώναζε απελπισμένα για ώρες κι ο αγρότης προσπαθούσε να καταλάβει τι έπρεπε να κάνει. Τέλος, αποφάσισε ότι το ζώο ήταν γέρικο, και τα έξοδα που απαιτούνταν για να το βγάλει από το πηγάδι ήταν πολλά. Δεν άξιζε τον κόπο να προσπαθήσει να σώσει τον γάιδαρο. Το μόνο που σκέφτηκε να κάνει ήταν να το θάψει ζωντανό.» Παροιμία.
Απ τον καιρό του Αισώπου και σίγουρα παλιότερα, ο άνθρωπος έδινε στα ζώα ανθρώπινο χαρακτήρα με βάση τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του κάθε ζώου για να καθρεφτίσει πάνω τους ανθρώπινες συμπεριφορές. Κι επειδή ο λαός κατάλαβε πως η ζωή έχει έναν παλμό ανάμεσα σε δύο αντίθετες καταστάσεις που ξεκινούν απ το φως και το σκοτάδι κι επεκτείνονται σε όλη τη Δημιουργία μέχρι τα πιο αβυσσαλέα βάθη της ψυχής μας, έβαλε το γάιδαρο να χαρακτηρίζει επίσης δύο αντίθετους χαρακτήρες ανθρώπων. Τον Υπομονετικό και τον Αδιάφορο.
Τώρα, γιατί ο λαός επέλεξε να δώσει σ ένα εξαιρετικά ωφέλιμο ζωντανό ένα τόσο αρνητικό ανθρώπινο χαρακτηριστικό, είναι μια ερώτηση που η απάντησή της δεν περνάει μέσα από την ψυχανάλυση που πιθανόν να χρειαζόταν ένας γάιδαρος αλλά από την ψυχική ενδοσκόπηση που χρειάζεσαι εσύ..
Οι πρόγονοί σου στα πολύ παλιά χρόνια εξημέρωσαν το γάιδαρο. Πήρανε τα ζωντανά από τη μαμά φύση εκεί που έβοσκαν αμέριμνα και τα έκαναν υποχείρια και υπηρέτες τους. Για να επιβιώσουν οι ίδιοι φυσικά και να κυλήσουν τη ρόδα του πεπρωμένου τους. Να σου τον λοιπόν φορτωμένο τον Κυρ Μέντιο με ό,τι μπορεί να βάλει ο νους σου κι ό,τι ήτανε ανάγκη, να τις τρώει κι απ τ αφεντικό στον ανήφορο, πολυτεχνίτης, αγρότης, μεταφορέας, ταξιτζής, οικοδόμος, φαγητό στα δύσκολα, και στον ελεύθερό του χρόνο επιβήτορας σε αλόγες για να βγάλουμε τη νέα γενιά ερμαφρόδιτων δούλων. Τα μουλάρια..
Ίσως όλα όσα τραβούσε ο καημένος ο γάιδαρος συγκίνησαν μέχρι και τον σκληρό άνθρωπο που μέσα εκεί στο αρχιπέλαγος του τυφλού εγωισμού του να έκανε τη σκέψη. «Εγώ αυτόν τον γάιδαρο τον φορτώνω όλη μέρα κάθε μέρα κι άμα στυλώσει τα ποδάρια του σπάω τη βίτσα στα ψαχνά και συνέρχεται. Ό,τι και να του κάνω το δέχεται, τι σχέση έχει αυτός με γάιδαρο και υπομονή? Αυτό δεν είναι υπομονή. Αυτό είναι αδιαφορία για τη χαμένη του αξιοπρέπεια κι ελευθερία. Δεν είναι γάιδαρος το ζώο αυτό. Ένα ασυγκίνητο αδιάφορο τετράποδο είναι..»
Κάτι τέτοια ίσως σκεφτότανε ο παλιός άνθρωπος και κόλλησε τελικά στον γάιδαρο την αδιαφορία, επειδή όμως ο γάιδαρος δεν παρεξηγήθηκε λόγω ανωτερότητας, παρεξηγούνται οι άνθρωποι όταν τους λες γαϊδούρια. Λες και δεν είναι..
Δε χρειάζονται πολλά επιχειρήματα για να σε πείσω για κάτι που είναι η καθημερινότητά σου. Με σκυμμένο το κεφάλι περνάς τη μέρα σου και το σηκώνεις μονάχα για να δεις τους αριθμούς του τζόκερ και τα αποτελέσματα στο στοίχημα παρέα με τους υπόλοιπους αδιάφορους μέσα σ εκείνα τα σάπια και κίτρινα πρακτορεία που μαζί με τα «αγοράζω χρυσό» και τις αλυσίδες καφέ συνθέτουν την παρακμιακή σου πραγματικότητα στην Ελλάδα του 2016. Σαν το γάιδαρο της παροιμίας, ριγμένος στο ξεροπήγαδο της μιζέριας, της χωρίς όνειρα, όραμα και ιδανικά ζωής σου, έχεις παραισθήσεις απ την πείνα και θες να σβήσεις μ ευχάριστες αυταπάτες. Λαχεία, στοιχήματα και τυχερά παίγνια. Μέχρι λεωφορεία κάθε Σαββατοκύριακο για το καζίνο στη Γευγελή που όσο κι αν γκαρίζεις για την κρίση, αυτά δε σταμάτησαν να πηγαινοέρχονται μεταφέροντας την γαϊδουριά σου. Κανένας ευαίσθητος κι «αντιμνημονιακός» δεν τόλμησε ποτέ και ούτε θα τολμήσει να θίξει τα καζίνο, ντόπια και ξένα, τι κι αν σημαίνουν την καταστροφή τη δική σου και του κοινωνικού ιστού σαν σύνολο. Ελεύθερη επιλογή λέει..Κατευθυνόμενη βλακεία είναι γαϊδαράκο μου και μαθηματικά βέβαιη αυταπάτη.
Μέσα στην παραζάλη της πείνας βλέπεις οράματα..Σε καβαλάει λέει ο Αυτοκράτορας και μπαίνεις στην Πόλη, σε ραίνουν με ροδοπέταλα, τρία παχνιά δρόμος είναι μέχρι την Κόκκινη Μηλιά. Κι είναι όλα γεμάτα σανό..Μπερδεύεσαι. Αυτός είναι ρόλος γι άλογο όχι για γάιδαρο. Για να γίνεις άλογο πρέπει να σταματήσεις να είσαι γάιδαρος. Ν αρχίσεις να ενδιαφέρεσαι για τους άλλους δίπλα σου, να βοηθάτε ο ένας τον άλλον όσο μπορείτε για να χετε ελπίδες επιβίωσης περισσότερες γάιδαρέ μου. Αλλά εσύ επιμένεις να είσαι εξυπνότερος από τους άλλους, να πάνε να πνιγούν στο δικό τους ξεροπήγαδο, στο δικό σου ένας χωράει. Κι έτσι κάθεσαι και διαβάζεις για παρηγοριά τις ιστορίες του κάθε Χριστέμπορου, σε βοηθάει να κοιμάσαι το βράδυ χωρίς τα γενόσημα ηρεμιστικά κι αντικαταθλιπτικά. Δε σου τα είπανε όμως και δε θα σου πούνε τα πιο σημαντικά για Το Χριστό, Κυρ Μέντιο μου..Ο Θεός Είναι Αγάπη, δεν είναι μίσος. Αγάπη είναι προς τον Πλησίον σου. Ναι, ακόμα κι αν είναι Φιλισταίος , ακόμα κι αν είναι πρόσφυγας. Κι Ο Θεός
πρόσφυγας Ήτανε, γαιδαράκο μου. Κέρδισε με το μέρος σου το διπλανό σου, κέρδισε με το μέρος σου και τον πρόσφυγα διπλανό σου.
Οι φτυαριές με το χώμα πέφτουν βροχή στο κεφάλι σου μέσα στο ξεροπήγαδο και δε σε βλέπω καθόλου ζωηρό για να κάνεις το κόλπο του συναδέλφου σου γαιδάρου της Παροιμίας. Ή βούλωσέ το λοιπόν κι αποδέξου τη γαϊδουρινή μοίρα του αδιάφορου σκλάβου, ή βοήθα τον εαυτό σου βοηθώντας τους φίλους σου. Πρέπει να θυμηθείς. Έπεσες κατά λάθος στο πηγάδι μόνος σου ή σε ρίξανε εκεί για να ψοφήσεις?
Ο Δρόμος της σωτηρίας είναι δρόμος συλλογικός. Δρόμος συνεργασίας κι αλληλοβοήθειας. Είναι Δρόμος Αγάπης και γι αυτό, Ελευθερίας. Ακολούθησέ τον, και ίσως να βγεις απ το ξεροπήγαδο άνθρωπος κι όχι γάιδαρος. Άσχετα, αν ταράξεις στη γαϊδουρινή κλωτσιά ή στη γαϊδουρινή κάτι άλλο αυτόν που σ έριξε εκεί..
Γιώργος Παραθυράς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου