Το τελευταίο καταφύγιο των αδυνάμων, είναι η επίκληση της συναισθηματικής τους κατάστασης. Όμως τι άλλο μπορεί να προκαλέσει αυτό, εκτός από οίκτο και αηδία για τον ξεπεσμό της ανθρώπινης ύπαρξης;
Όσα συμβαίνουν αυτές τις...μέρες στο Κοινοβούλιο, είναι αντικείμενο μελέτης άλλων ειδικοτήτων.
Οι περισσότεροι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, εξομολογούνται εκτός αιθούσης ότι με βαρειά καρδιά και συντετριμμένοι ψηφίζουν τα μέτρα του Πολυνομοσχεδίου, μαζί με τον διαβόητο αυτόματο μηχανισμό και το νέο υπερταμείο που υποθηκεύει τη δημόσια περιουσία των Ελλήνων για έναν αιώνα.
Εντάξει, ο Τσακαλώτος λέει, ότι αυτό θα γίνει μόνο για…99 χρόνια, όπως οι κατατοπισμένοι στις αρχές του marketing έμποροι, που βάζουν στην προμετωπίδα των προϊόντων «τιμή: 19.99» ώστε ο καταναλωτής ψυχολογικά να νοιώθει καλύτερα, ανακουφισμένος ότι δεν «σκάει» εικοσάρικο…
Τα θλιβερά παραδείγματα είναι πολλά. Όμως το «χρυσό βατόμουρο» ερμηνείας κερδίζει μέχρι στιγμής αυτοδικαίως, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Γιώργος Δημαράς, για το εξαιρετικό του μονόπρακτο στο οποίο είπε μεταξύ άλλων σπαραξικάρδιων, προσφέροντας μοναδικές στιγμές αυτοεξευτελισμού:
«Θρηνώ για την Αριστερά που αναγκάζεται να ψηφίζει πράγματα έξω από τα πιστεύω της. Θρηνώ για την εκχώρηση της δημόσιας περιουσίας. Για την υποδούλωση της πατρίδας και των Ελλήνων στους ξένους. Θρηνώ γιατί το 50% της δημόσιας περιουσίας παραδίδεται σε ξένους ως αποτέλεσμα των εγκληματικών λαθών προηγούμενων κυβερνήσεων. Θρηνώ γιατί θα ψηφίσω μέτρα αν και δεν θέλω αλλά δεν έχω άλλη προοπτική».
Πες το ρε άνθρωπε και προς στιγμήν ανησυχήσαμε ότι θα σου πέρναγε από το μυαλό η σκέψη, αξιοπρεπώς να παραιτηθείς!..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου