δεύτερη ζωή, δεν έχει...

Όσο κι αν κανείς προσέχει
όσο κι αν το κυνηγά
πάντα, πάντα θα ‘ναι αργά
δεύτερη ζωή δεν έχει.
(από Το Παράπονο, του Οδ. Ελύτη)

Όχι... δεύτερη ζωή, δεν έχει... αυτή είναι... τελεία και παύλα... κι εσύ, τρέχεις να τη ζήσεις... τρέχεις...

Κι όλ' ονειρεύεσαι... ονειρεύεσαι Σαββατοκύριακα... διακοπές... Χριστούγεννα και  γιορτές... όλο κάτι να φτιάξεις... κάτι να κερδίσεις... κάτι να δημιουργήσεις... στην ύλη πάντα...
Και χάνεις ζωή...
 

Στιγμές θες να ζήσεις ... μεγάλες στιγμές... και τρέχεις να τις συναντήσεις... κι η ζωή περνά και δεν την νοιώθεις... και της μουτρώνεις... και κλαίγεσαι, γιατί δεν έχεις πολλά... γιατί η ζωή δεν σου χαρίστηκε όπως σε άλλους...

Και δεν στάθηκες ούτε μια φορά μπροστά της... να την κοιτάξεις... να της πεις ένα "ευχαριστώ" ακόμα και για τα λίγα που σου 'δωσε... να την ερωτευθείς, βρε παιδί μου...
Ναι ... να την ερωτευθείς... 

Για κείνες τις στιγμές, που σου 'δωσε τη λύπη, μα σ' έκανε καλλίτερο άνθρωπο μεσ' απ΄ αυτήν...

Για κείνες τις στιγμές, που σου 'δωσε υγεία... όταν την στέρησε σ' άλλους...

Για κείνες τις στιγμές, που σου 'δωσε μια αγκαλιά αγάπης, όταν την είχες ανάγκη... κι αυτή την αγκαλιά, άλλοι δεν την βρήκαν ποτέ...

Μάθε λοιπόν, πως η ζωή, είναι στιγμές... οι στιγμές, εκείνες, που βρίσκεις τη δύναμη ν' αναζητάς την ομορφιά σε κάθε μορφή... σ' ένα χαμόγελο παιδικό... σ' ένα χάδι... στο κούνημα μιας ουράς, ενωμένης σε τέσσερα πόδια... σε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία... σε μια "καλημέρα" που θα σου πει ένας άγνωστος... σε μια συντροφιά φίλων... σε δυο μάτια που θα σε κοιτάξουν μ' αγάπη...

Ναι... δεύτερη ζωή, δεν έχει... γι αυτό, αγάπησε τη ζωή σου και κάν' τη δύναμή σου... κοίταξέ τη με μάτια άδολα κι αθώα... κι ερωτεύσου τη... και ζησ' την... και μοιράσου την... γιατί εκεί είν' η ομορφιά της ζωής... στο μοίρασμα... 

Μην την αφήνεις να φεύγει απ' τα χέρια σου...
http://attikanea.blogspot.gr/