Πατέρας
Όταν επιτέλους καταλάβεις, ότι ο πατέρας σου συνήθως είχε δίκιο,
εσύ ο ίδιος ήδη έχεις μεγαλώσει έναν γιο που έχει την πεποίθηση
ότι ο πατέρας του συνήθως έχει άδικο.
εσύ ο ίδιος ήδη έχεις μεγαλώσει έναν γιο που έχει την πεποίθηση
ότι ο πατέρας του συνήθως έχει άδικο.
Η τρίτη Κυριακή του Ιουνίου έχει καθιερωθεί ως η ημέρα που τιμάται ο πατέρας. Η ύπαρξη αυτής, οφείλεται στην αμερικανίδα Sonora Dodd, η οποία προφανώς επηρεάστηκε από τη γιορτή της μητέρας που προϋπήρχε. Αφορμή αποτέλεσε το παράδειγμα του πατέρα της, William Smart, ο οποίος ανέθρεψε μόνος του, τα 6 παιδιά της οικογένειας του.
Ο πατέρας έχει το ρόλο του προστάτη της οικογενείας, καθώς είναι αυτός ο οποίος εμπνέει ασφάλεια στα μέλη της. Για αρκετά χρόνια τα ερευνητικά δεδομένα εστίαζαν μονόπλευρα στο ρόλο της μητέρας, αγνοώντας εντελώς το ρόλο του πατέρα. Σήμερα, όμως ανακαλύπτουμε τη σπουδαιότητα του ρόλου του πατέρα στη ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού.
Η μητέρα κατέχει αναμφίβολα το μεγαλύτερο «μερίδιο ευθύνης» για την ανάπτυξη του παιδιού, ωστόσο σε ένα πλήθος περιπτώσεων (χωρισμός, απώλεια μητέρας κ.α.) ο πατέρας καλείται να αντικαταστήσει τη μητέρα. Αυτό όμως, που πρέπει να τονιστεί είναι ότι τόσο η μητρότητα όσο και η πατρότητα αποτελούν τα πρωταρχικά δομικά στοιχεία αλλά και την ίδια την «τροφή» για την δόμηση της παιδικής προσωπικότητας και ταυτότητας. Για παράδειγμα, αυτό που αποκαλούμε σεξουαλική ταυτότητα διαμορφώνεται εν πολλοίς από την πατρική στάση, που σκιαγραφεί ένα πρότυπο. Εάν λοιπόν, ο πατέρας είναι ένα μη υπαρκτό πρόσωπο, τότε η σεξουαλικήταυτότητα του αγοριού είναι ευάλωτη στα κάθε λογής αναδυόμενα πρότυπα.
Κανένας γονέας δεν μπορεί να αναπληρώσει τα καθήκοντα του άλλου.
Το παιδί έχει ανάγκη και τους δύο μαζί.
Ο πατέρας έχει το ρόλο του προστάτη της οικογενείας, καθώς είναι αυτός ο οποίος εμπνέει ασφάλεια στα μέλη της. Για αρκετά χρόνια τα ερευνητικά δεδομένα εστίαζαν μονόπλευρα στο ρόλο της μητέρας, αγνοώντας εντελώς το ρόλο του πατέρα. Σήμερα, όμως ανακαλύπτουμε τη σπουδαιότητα του ρόλου του πατέρα στη ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού.
Η μητέρα κατέχει αναμφίβολα το μεγαλύτερο «μερίδιο ευθύνης» για την ανάπτυξη του παιδιού, ωστόσο σε ένα πλήθος περιπτώσεων (χωρισμός, απώλεια μητέρας κ.α.) ο πατέρας καλείται να αντικαταστήσει τη μητέρα. Αυτό όμως, που πρέπει να τονιστεί είναι ότι τόσο η μητρότητα όσο και η πατρότητα αποτελούν τα πρωταρχικά δομικά στοιχεία αλλά και την ίδια την «τροφή» για την δόμηση της παιδικής προσωπικότητας και ταυτότητας. Για παράδειγμα, αυτό που αποκαλούμε σεξουαλική ταυτότητα διαμορφώνεται εν πολλοίς από την πατρική στάση, που σκιαγραφεί ένα πρότυπο. Εάν λοιπόν, ο πατέρας είναι ένα μη υπαρκτό πρόσωπο, τότε η σεξουαλικήταυτότητα του αγοριού είναι ευάλωτη στα κάθε λογής αναδυόμενα πρότυπα.
Κανένας γονέας δεν μπορεί να αναπληρώσει τα καθήκοντα του άλλου.
Το παιδί έχει ανάγκη και τους δύο μαζί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου