μικρά-μικρά ανεκδοτάκια,,,,

– Γεια σας. Πυροσβεστική εκεί;
-Ναι, τί πάθατε;
-Με πλημμύρισαν τυφλές ελπίδες.

Ήρθε το χαράτσι στην ανιψιά μου για το σπίτι της Barbie…

Μη δαγκώνεις το χέρι εκείνου που σε ταϊζει.
Βασικά μη δαγκώνεις κανενός το χέρι. Ψυχάκια.

-Αμάρτησα πάτερ
-Μπράβο ρε μαν, εγώ σε είχα για τελείως μπούλη!!!!

Κάνω ό,τι θέλω, όπως το θέλω, όποτε το θέλω και όπου το θέλω.
Αρκεί να με πάει ο μπαμπάς μου εκεί με το αυτοκίνητο…

Μου λέει ένας ταξιτζής τις προάλλες» αγαπώ τη δουλειά μου, είμαι αφεντικό του εαυτού μου, κανείς δε μου λέει τι να κάνω». Του λέω» κάνε αριστερά»…
Αυτό που στον μυστικό δείπνο κάθησαν όλοι από τη μια πλευρά για να βγει καλή η φωτογραφία… Πόσο μπροστά…;

18 ευρώ κοινόχρηστα είχα…
Χαλάλι η πνευμονία.

Χτυπάει θυροτηλέφωνο. Σε ρωτάει «Είσαι σπίτι;»
Δεν νευριάζεις. Απαντάς ήρεμα «Ναι, εσύ που είσαι;»

Aν χτυπάς το τηλεκοντρόλ στο πόδι σου φορτίζουν οι μπαταρίες του;

Όταν χωρίζει ο Σπάιντερμαν κυλιέται στα ταβάνια…?

Τέτοια βαρεμάρα έχω να βιώσω από τότε που αποφάσισα να κλείνω αργά το ψυγείο για να δω σε ποιο σημείο σβήνει το φωτάκι.