Γράφει ο Ιάκωβος Ποθητός
Για κλάματα αλλά και για γέλια είναι τα καμώματα των πολιτικών που επιθυμούν, όχι την οικονομική ανάταση της χώρας και την καλυτέρευση της ποιότητας ζωής των πολιτών, αλλά να διατηρήσουν τις θεσούλες τους, υπηρετώντας με αφοσίωση τις εντολές των πατρώνων τους.
Η κινδυνολογία που αναπτύσσουν οι πολιτικοί εκείνοι που είναι οι μόνοι υπεύθυνοι για το κατάντημα της χώρας, προκαλούν κάθε νοήμονα πολίτη αλλά κι αποδεικνύουν πως δεν διστάζουν να διαστρεβλώνουν κάθε γεγονός, κάθε φράση, κάθε ενέργεια. Γκεμπελίστικες τακτικές που εφαρμόστηκαν στο παρελθόν με επιτυχία από τους αφέντες τους Γερμανούς αλλά που σήμερα δεν μπορούν να έχουν το αποτέλεσμα που προσδοκούν. Προσπαθούν να βρουν πρόθυμα αφτιά για να ακούσουν τις «σειρήνες» που έχουν προσλάβει και καθημερινά παπαγαλίζουν από τα μικρόφωνα του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης όλα όσα τους υπαγορεύουν, αλλά δυστυχώς γι’ αυτούς, δεν αρκεί για να έχουν μια αξιοπρεπή έστω παρουσία στις προσεχείς εκλογές.
Τι να πει κανείς για τους πολιτικούς εκείνους που προκειμένου να διατηρηθούν στην εξουσία παρουσιάζουν τον Αλέξη Τσίπρα και το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ σαν τον Αρμαγεδδώνα; Μα υπάρχει χειρότερη καταστροφή για τους Έλληνες από το να έχουν για κυβέρνηση εκείνους τους πολιτικούς που ελέγχονται για πλήθος σκανδάλων, εκείνους που χρεοκόπησαν την χώρα;
Είναι τραγικό το γεγονός ότι η κυβέρνηση, που με κάθε ευκαιρία διατυμπανίζει πως αγωνίζεται για την ευημερία των πολιτών και τη σωτηρία της Ελλάδας, αρπάζει με σκληρότητα το βιός των Ελλήνων, βιός το οποίο απέκτησαν με ιδρώτα κι αίμα, με την δικαιολογία πως πρέπει να αποπληρώσουμε τα χρέη μας (χρέη που οι πολιτικοί δημιούργησαν) ενώ από την άλλη, χαρίζει φόρους ύψους πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ σε βιομήχανους και επιχειρηματίες. Κι αυτή η επιλεκτική τακτική της κυβέρνησης έχει καταγγελθεί πολλές φορές από βουλευτές της αντιπολίτευσης χωρίς να υπάρξει διάψευση. Αυτή είναι η ισονομία που επικαλείται κάθε φορά η κυβέρνηση όταν επιβάλει σκληρότατους κι άδικους φόρους;
Είναι αλήθεια πως δεν γνωρίζω αν μία κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα είναι καλύτερη από την παρούσα κυβέρνηση, αν θα φέρει την άνοιξη ή το χάος στη χώρα όπως ισχυρίζονται πολιτικοί της κυβέρνησης.
Γνωρίζω όμως πολύ καλά, πως οι Έλληνες κι η χώρα μας έφτασαν στην χρεοκοπία. Κι έφτασαν με τις πολιτικές που ακολούθησαν οι μνημονιακές κυβερνήσεις, τα δύο κόμματα Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ.
Οι μέρες που περνάμε είναι όντως πολύ δύσκολες.
Οι πολίτες θα πρέπει να σταθμίσουν γεγονότα, να συγκρίνουν πολιτικές, να απαντήσουν σε καυτά ερωτήματα. Και τα πιο καυτά αλλά και ουσιώδη ερωτήματα είναι:
– Γιατί οι τοκογλύφοι «σωτήρες μας» δεν ζήτησαν να φύγει το σάπιο πολιτικό κατεστημένο, αυτό που ευθύνεται για την χρεοκοπία της χώρας, αλλά στήριξαν με θεμιτά κι αθέμιτα μέσα την εκλογή της παρούσας κυβέρνησης στις εκλογές του 2012;
– Γιατί οι «προστάτες» μας δεν επιθυμούν την αλλαγή κυβέρνησης και μέσω ανδρεικέλων απειλούν τους Έλληνες ότι δεν θα στηριχθεί από την Ευρώπη μία κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ;
– Γιατί δεν επιτρέπεται στην Ελλάδα να πουλήσει στρατηγικές επιχειρήσεις της σε άλλους επενδυτές πλην εκείνων που επιβάλλουν οι εταίροι και «σύμμαχοί» μας όταν τα ποσά που διαθέτουν είναι πολύ μεγαλύτερα από εκείνα που δίνουν οι «φίλοι» μας; (περίπτωση Φυσικού Αερίου, ΟΣΕ κ.α.)
– Γιατί δεν επιτρέπεται στην Ελλάδα να δανεισθεί από άλλες χώρες (Ρωσία π.χ.) παρά μόνο από τους τοκογλύφους της Δύσης;
– Γιατί δεν επιτρέπεται στην Ελλάδα να αγοράσει οπλικά συστήματα από χώρες εκτός από Αμερική και χώρες του ΝΑΤΟ;
– Γιατί οι «σύμμαχοι» κι «εταίροι» μας δεν υποχρεώνουν την Τουρκία να αναγνωρίσει τις διεθνείς συνθήκες και να πάψει να απειλεί με κάθε τρόπο και μέσον την Ελλάδα;
Όταν δοθούν απαντήσεις σε αυτά τα «Γιατί», τότε θα γίνει κατανοητό, γιατί οι τοκογλύφοι κι οι αποικιοκράτες δεν επιθυμούν την αλλαγή αυτής της κυβέρνησης.
Τότε, θα πρέπει ο κάθε Έλληνας να αναρωτηθεί, αν θέλει να ζει σαν σκλάβος που η εξουσία θα τον αντιμετωπίζει χειρότερα από τα ζώα ή να ζει σαν ελεύθερος πολίτης όπως η Ιστορία μας, μας επιβάλει.
Ασφαλώς και η απόφαση είναι δύσκολη.
Δύσκολη όμως ήταν κι η απόφαση του Λεωνίδα να σταθεί στις Θερμοπύλες όρθιος απέναντι στις Περσικές ορδές.
Δύσκολη ήταν η απόφαση του Παπαφλέσσα στο Μανιάκι.
Δύσκολη ήταν η απόφαση του Αθανάσιου Διάκου στην Αλαμάνα.
Δύσκολη ήταν το 1940 η απόφαση των Ελλήνων να πουν ΟΧΙ στον πανίσχυρο τότε φασισμό.
Μέσα όμως από τις δυσκολίες γεννούνται τα μεγάλα ιδανικά, ξεπετάγονται οι μεγάλοι ηγέτες, οι ήρωες.
Οι δυσκολίες αναδεικνύουν τους γενναίους αλλά και αποκαλύπτουν τους δειλούς και τους δοσίλογους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου