Στο δάσκαλό μου με αγάπη

"Αν ένας γιατρός, δικηγόρος ή οδοντίατρος είχε στο γραφείο του 40 άτομα ταυτόχρονα, κάθε ένα από τα οποία είχαν διαφορετικές ανάγκες και κάποια από αυτά τα άτομα δεν θα ήθελαν να βρίσκονται εκεί και προκαλούσαν φασαρίες και ο γιατρός, δικηγόρος ή οδοντίατρος χωρίς κανένα βοηθό έπρεπε να φροντίσει όλα αυτά τα άτομα με άρτιο επαγγελματισμό για 9 μήνες τότε θα μπορούσε να πάρει μια ιδέα για τη δουλειά ενός καθηγητή στη τάξη του..." 

 

Μη μου πείτε ότι δεν είναι τέλειος ο παραλληλισμός!

Και να προσθέσουμε στα 40 παιδιά (ας τα μειώσουμε και στα 30 και στα 28, αν θέλετε)  κι άλλους τόσους, τους γονείς των μαθητών οι οποίοι παρεμβαίνουν, επιμένουν, κρίνουν, σχολιάζουν, ζητούν το λόγο, κάνουν αναφορές κτλ.

Να πρέπει ο καθηγητής ή ο δάσκαλος να είναι άρτιος στην επιστημονική του κατάρτιση, αλλά να έχει και μεταδοτικότητα. Να επιβάλλεται στην τάξη, αλλά να είναι δίπλα και στον κάθε μαθητή προσωπικά. Να προχωράει στην ύλη, όπως θέλει το Υπουργείο, αλλά να σέβεται και τα όρια του κάθε υπερκινητικού ή δυσλεξικού ή αδιάφορου μαθητή. Να πρέπει να κάνει μάθημα σε παιδιά ερωτευμένα ή κακοποιημένα ή εξαθλιωμένα ή ξεσηκωμένα ενόψει καλοκαιριού ή διακοπών. Να κινδυνεύει να εκτεθεί στα ΜΜΕ αν προσπαθήσει να "συμμαζέψει" κάποιο παιδί που ολοφάνερα έχει παρεκτραπεί. Να ονομάζεται παιδαγωγός, αλλά να μην μπορεί να ασκήσει καμιά παιδαγωγική μέθοδο. 

Πόση αγάπη πρέπει να έχει ο δάσκαλος ή ο καθηγητής για να φέρει εις πέρας τη δυσκολότατη διακονία* του!

 

*Δεν υπάρχει άλλος κατάλληλος χαρακτηρισμός, ούτε καν η λέξη λειτούργημα.

stavkoum