Η συμφωνία των τριών

Η ατζέντα των «10 σημείων»: Κάτι νέο γεννιέται, αφού για πρώτη φορά οι τρεις τοπικοί άρχοντες συνεννοούνται στα σημαντικότερα ζητήματα. Αρκεί να μη μείνουν στα… λόγια

του Τάσου Τασιούλα

Χρυσή συγκυρία για τη Θεσσαλονίκη μπορεί να αποδειχθεί η ταυτόχρονη παρουσία στις ισχυρότερες θέσεις εξουσίας σε τοπικό επίπεδο τριών πολιτικά μετριοπαθών ανθρώπων, που αγωνιούν για το μέλλον της πόλης και της ευρύτερης ζώνης επιρροής της και φέρονται διατεθειμένοι να υλοποιήσουν μια σειρά από έργα που επί δεκαετίες μένουν στα χαρτιά.

Ο υπουργός Μακεδονίας – Θράκης, Γιώργος Ορφανός, ο περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας, Απόστολος Τζιτζικώστας και ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Γιάννης Μπουτάρης, κατέχουν πλέον τα κυριότερα αξιώματα στην περιοχή.

Η ταύτιση των απόψεών τους στα κεντρικότερα ζητήματα είναι μάλλον κάτι πρωτόγνωρο για τη Θεσσαλονίκη, που έχει πληγωθεί πολύ και επί πολλά χρόνια από την ασυνεννοησία των τοπικών φορέων και της κεντρικής με την τοπική αυτοδιοίκηση. Όλοι θυμούνται πως είτε για προσωπικούς λόγους, είτε για κομματικούς, μια σειρά από σχέδια για την πόλη πήγαιναν πίσω. Αυτή η πόλη έχει ζήσει στο πετσί της τις καταστροφικές συνέπειες της αδυναμίας εξεύρεσης κοινού τόπου από τους «άρχοντές» της.

Ποτέ ίσως στο παρελθόν δεν υπήρξε καθολική συμφωνία στα κεντρικότερα ζητήματα. Περισσότερο υπήρχε ασυμφωνία είτε απέναντι στο νομάρχη, το δήμαρχο, τον διορισμένο ή τον αιρετό περιφερειάρχη και τον υπουργό, που πάντα ως αποτέλεσμα είχε τη στασιμότητα και την «ακύρωση» ή τη δραματική καθυστέρηση σε παρεμβάσεις και έργα.

Το κυριότερο όμως ήταν ότι δεν υπήρχε ποτέ στο παρελθόν ένα σχέδιο για την πόλη και την περιοχή, με ενιαίες διεκδικήσεις. Ένα πλαίσιο συμφωνίας για όσα διεκδικεί η Θεσσαλονίκη, που θα μπορούσε να δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες υλοποίησης και δε θα έδινε την ευκαιρία στην Αθήνα να προβάλει ως επιχείρημα την ανυπαρξία ομοφωνίας.

Τέτοια σύμπτωση απόψεων που παρατηρούμε πλέον ανάμεσα στους τρεις «άρχοντες» της περιοχής δεν είχαμε μάλλον ποτέ. Κι αυτό είναι το ενθαρρυντικό, διότι φαίνεται να δημιουργείται ένα ισχυρό μέτωπο διεκδίκησης, που έχει αποφασιστικές αρμοδιότητες και μάλιστα πολυεπίπεδες (και κυβερνητικές και αυτοδιοικητικές). Ένα μέτωπο που δύσκολα (εφόσον μείνει αρραγές) θα μπορέσει να αντιμετωπίσει δια της πλαγίας η όποια κυβέρνηση.Προφανώς και το μέτωπο αυτό δεν έχει αντικυβερνητικά χαρακτηριστικά, ακόμη κι αν τα πρώτα δείγματα της συμφωνίας τους δείχνουν αντίθετα από τις κεντρικές πολιτικές και κατευθύνσεις.

Στις κατ’ ιδίαν συνομιλίες τους τουλάχιστον οι κ.κ. Τζιτζικώστας και Μπουτάρης, που είναι και πιο εύκολο να εκφραστούν ελεύθερα, ακομμάτιστα και ανεξάρτητα, με νωπή τη λαϊκή εντολή που τους δίνει τον αέρα μιας πενταετούς θητείας, δε θέλουν να ακούν για «τοπική κυβέρνηση» και ανάλογες φανφάρες. Θεωρούν ότι συμφωνούν σε πολλά ζητήματα, μείζονα για την πορεία της Θεσσαλονίκης, και επιδιώκουν να μη μείνουν στα λόγια, αλλά να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να κάνουν πράξη αυτό που αφουγκράζονται ότι θέλει ο κόσμος. Εννοείται ότι πλέον δεν το αφουγκράζονται απλώς, αλλά τους έχει επιφορτίσει ο Θεσσαλονικιός με τη συγκεκριμένη ευθύνη δια της ψήφου του.

Από την άλλη ο κ. Ορφανός μπορεί να είναι μέλος της κυβέρνησης, αλλά είναι ένας πολιτικός χαμηλών τόνων, που σέβεται τα λόγια του (και δεν κάνει κωλοτούμπες) και από την πρώτη μέρα ανάληψης των καθηκόντων του έχει καταστήσει σαφές ότι θέλει να δουλέψει με συγκεκριμένους στόχους για να αφήσει πίσω του έργο για τη Βόρεια Ελλάδα.

Τον ενώνει η στενή φιλία που έχει με τον περιφερειάρχη, με τον οποίο μοιράζονται κοινούς προβληματισμούς και αγωνίες και στα περισσότερα ζητήματα κοινές απόψεις. Αναλαμβάνοντας το υπουργείο Μακεδονίας – Θράκης ακριβώς την χρονική περίοδο που και η κυβέρνηση έχει ανάγκη να κάνει μια στροφή στην πολιτική της, λαμβάνοντας το μήνυμα του κόσμου από τις κάλπες που στήθηκαν προ μηνός, ο υπουργός έχει μια σχετική ελευθερία κινήσεων, προκειμένου να καλλιεργήσει ένα πιο φιλολαϊκό προφίλ για την κυβέρνηση στην περιοχή.

Δεν είναι τυχαία η παρουσία του κ. Τζιτζικώστα στην τελετή παράδοσης – παραλαβής του υπουργείου, όπως τυχαία δεν είναι και η συμφωνία πάνω σε πολύ συγκεκριμένους άξονες πολιτικής των τριών ανδρών.

Ορφανός και Μπουτάρης δεν έχουν τις σχέσεις που έχει με τον καθένα τους ο Απόστολος Τζιτζικώστας. Η «κόλλα» είναι ο ίδιος ο περιφερειάρχης.
Ο δήμαρχος επέμενε εδώ και χρόνια στις δημόσιες τοποθετήσεις του στην ανάγκη συνεννόησης και στενής συνεργασίας των τοπικών φορέων εξουσίας, ώστε όλοι μαζί να επιτύχουν εκεί που ο καθένας μόνος του αποτυγχάνει. «Δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε σε όλα, αλλά σε αυτά που συμφωνούμε πάμε όλοι μαζί», έλεγε και ξανάλεγε. Πλέον, το έδαφος είναι γόνιμο και το κάνει ακόμη πιο γόνιμο η παρουσία του Σταύρου Καλαφάτη ως επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης του δημοτικού συμβουλίου Θεσσαλονίκης. Διότι και ο κ. Καλαφάτης είναι μέρος αυτής της τοπικής συμμαχίας κι ας μην έχει ακόμη βγει στο προσκήνιο.

Ήπιων τόνων, διαθέσιμος για συνεννόηση και συμφωνία, δε θα έχει κανένα πρόβλημα να καθίσει στο ίδιο τραπέζι με το δήμαρχο (και φυσικά τους κοινής πολιτικής προέλευσης υπουργό και περιφερειάρχη) και να δει που συμφωνεί και που όχι, ώστε να στηρίξει κι αυτός από την πλευρά του ό,τι μπορεί να γίνει γι’ αυτή την πόλη και δε γίνεται. Κανείς άλλωστε δεν παραγνωρίζει το γεγονός ότι ο κ. Καλαφάτης είναι βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης και από τους προνομιακούς συνομιλητές του πρωθυπουργού… Υπενθυμίζεται ότι προεκλογικά ο κ. Μπουτάρης είχε δεσμευτεί να καθίσει με όλους τους επικεφαλής των αντιπολιτευόμενων παρατάξεων στο δημοτικό συμβούλιο και σε όποιες παρεμβάσεις βρεθεί κοινός τόπος να τις παλέψουν όλοι μαζί.

Δέκα σημεία συμφωνίας
Τα έργα πάνω στα οποία ήδη έχουμε συμφωνία υπουργού, περιφερειάρχη και δημάρχου είναι:
1. Μετρό.
2. Τουρισμός.
3. Λιμάνι.
4. Σιδηρόδρομος.
5. Θαλάσσια συγκοινωνία.
6. Καινοτομία.
7. Εξωστρέφεια.
8. Επιχειρηματικότητα – αντιμετώπιση της ανεργίας.
9. Θερμαϊκός.
10. Αεροδρόμιο.

Σε αυτά τα ζητήματα έχει ήδη συμφωνηθεί ένα κοινό πλαίσιο δράσης, έστω κι αν υπουργός και δήμαρχος επισήμως δεν έχουν συναντηθεί, αλλά μέσω των συναντήσεων με τον περιφερειάρχη έχουν συνεννοηθεί πλήρως…

Προφανώς υπάρχουν και ζητήματα στα οποία δεν υπάρχει συμφωνία και των τριών. Όπως για παράδειγμα το θέμα της ΕΥΑΘ, το οποίο δε θίχτηκε στη συνάντηση περιφερειάρχη – υπουργού (το υπουργείο έχει ρόλο και λόγο στην εταιρία), ενώ στη συνάντηση περιφερειάρχη – δημάρχου η συμφωνία περιορίστηκε στην αποδοχή στρατηγικού επενδυτή στην εταιρία, με τον κ. Τζιτζικώστα να αφήνει ανοιχτό το παράθυρο ιδιωτών και τον κ. Μπουτάρη να αφήνει ανοιχτό το παράθυρο για επιχειρηματικότητα της Αυτοδιοίκησης. Άνθρωποι που είναι κοντά και στους τρεις τοπικούς άρχοντες λένε πως «ο διάλογος μεταξύ τους είναι διαρκής και ανοιχτός και ακόμη και σε ζητήματα που σήμερα μπορεί να μην υπάρχει ταύτιση απόψεων, αύριο μπορεί να βρεθεί η χρυσή τομή…».

Από την 1η Σεπτεμβρίου αναμένεται ο κοινός σχεδιασμός, οι κοινές διεκδικήσεις να μετατραπούν στο «μέτωπο», στη «νέα συμμαχία» με την οποία θα πρέπει να συνδιαλλαγεί η κυβέρνηση και όλοι εκείνοι που ευθύνονται για μια σειρά καθυστερήσεων σε πολύ σημαντικές παρεμβάσεις που πρέπει εδώ και χρόνια να γίνουν στην περιοχή, αλλά ακόμη μένουν στα χαρτιά. Αρκεί προφανώς να μη μείνουν και οι τρεις στα λόγια, αλλά να κάνουν πράξη τις συμφωνίες τους και να προχωρήσουν σε έργα.

tsantiri.gr